Educar con Inteligencia Emocional (I)

Durante las próximas semanas iré escribiendo varias entradas en el blog sobre la educación e inteligencia emocional; qué es; por qué es importante desarrollarla dentro del contexto familiar; recomendaciones para trabajar con vuestros/as hijos/as y con vosotros/as mismos/as.

La educación emocional es un proceso educativo, continuo y permanente, que pretende potenciar el desarrollo de las competencias emocionales como elemento esencial del desarrollo humano, con el objetivo de capacitarle para la vida y con la finalidad de aumentar el bienestar personal y social (Bisquerra, 2002). La educación emocional es un forma de prevención; prevención que pretende minimizar la vulnerabilidad de la persona a determinadas disfunciones como el estrés, la depresión, la impulsividad, agresividad,...

Entre otros objetivos, la educación emocional pretende: 

• Adquirir un mejor conocimiento de las propias emociones.
• Identificar las emociones de los demás.
• Denominar a las emociones correctamente.
• Desarrollar la habilidad para regular las propias emociones.
• Subir el umbral de tolerancia a la frustración.
• Prevenir los efectos nocivos de las emociones negativas.
•  Desarrollar la habilidad de generar emociones positivas.
• Desarrollar la habilidad de automotivarse.
• Adoptar una actitud positiva ante la vida.
• Aprender a fluir.

La familia es el entorno por excelencia para que se dé el desarrollo de competencias emocionales. Se crean fuertes lazos emocionales entre padres/madres e hijos/as que hacen que todos puedan aprender a ser emocionalmente inteligentes con el objetivo de conseguir vivir todos en plenitud y bienestar.

La familia es una oportunidad idónea para el desarrollo de competencias emocionales. En las relaciones interpersonales es inevitable el conflicto. La gestión positiva de los mismos es un aprendizaje importante que se inicia en la familia. Además de contribuir a que los hijos e hijas sean más inteligentes emocionalmente.

Por ello los padres y madres deben ejercer de referentes para ayudar a desarrollar las competencias emocionales de sus hijos e hijas. Lo primero es empezar por uno/a mismo/a; los padres y madres son los primeros que deben desarrollar su inteligencia emocional. El primer paso en el desarrollo de las competencias emocionales es tomar conciencia de nuestras emociones.

O DEPORTE NOS NENOS E NENAS CON PROBLEMAS DE CONDUCTA.

É un feito común que na asistencia psicolóxica con nenos e nena, moitos pais e nais pregunten ata que punto é adecuado ou desaconsellable a práctica dunha determinada actividade deportiva ou recreativa para o seu fillo/a, ben porque padece algunha dificultade emocional ou ben porque ten dificultades en controlar os seus impulsos ou ten problemas na súa socialización.

O xogo, especialmente entre os nenos e nenas, refírese a calquera actividade física que sexa divertida e implique participación. Polo xeral, carece de estrutura e non está dirixido por un adulto, sendo fundamental para o desenvolvemento físico, emocional e social do neno. Os xogos quedan encadrados baixo unhas características xerais propiciadas polo desenvolvemento evolutivo do neno. O deporte definímolo como unha actividade de tipo físico, regulamentada e codificada, implica regras ou costumes e, a miúdo, competencia. A recreación é máis organizada que o xogo, e case sempre consiste en pasatempos activos dende o punto de vista físico.

Pártese da premisa de que o deporte, formulado dende un deseño pedagóxico axeitado, resulta xerador de valores sociais e persoais moi positivos. A súa práctica grupal e individual contribúe á formación integral da persoa.

Pódese afirmar que o deporte é educación, xa que ten asociados uns valores que son esenciais na formación da personalidade e de lles habilidades sociais, como son, tolerancia, solidariedade, esforzo, sacrificio, respecto aos outros e ás normas, espírito de equipo, xogo limpo, compromiso, forza de vontade, autoestima, perseveranza e, como linguaxe universal, é unha fonte de coñecemento.

Son coñecidos os beneficios, a nivel emocional, da práctica do deporte en nenos e adolescentes:

1. Axuda á súa socialización
2. Ensina a seguir regras
3. Axuda a superar a timidez
4. Frea os impulsos excesivos
5. Fai máis colaborador e menos individual
6. Fai recoñecer e respectar que existe ou pode existir alguén que sabe máis
7. Ensina a ter responsabilidades

Os nenos e nenas gozan do deporte polas recompensas intrínsecas que proporciona: pracer e diversión, aceptación polos compañeiros, a excitación da competición, a experiencia dos elementos que compoñen o xogo e a sensación de benestar.
As recompensas extrínsecas, como os trofeos, son moi secundarias á satisfacción que reciben os nenos e nenas pola súa participación con outros nenos e nenas na situación de xogo
Pero tamén é certo que a práctica deportiva, tanto nos seus adestramentos coma en competición, pode ser o escenario onde se expresen, de distinto xeito, os problemas e dificultades do neno ou nena, e este é un elemento de suma importancia a ter en conta para poder individualizar as indicacións dunha práctica deportiva axeitada.

 

Se crea o hábito da práctica deportiva dende a infancia temperá, pode que se aforren problemas cando o neno/a ingrese na adolescencia. O deporte axuda aos nenos e nenas a desenvolverse física e mentalmente, a estar sans e a relacionarse dunha forma saudable con outros e outras. Estar en forma é estar sans. E esta é unha regra xeral.
Do mesmo modo que os adultos, os nenos deben encontrar e practicar un deporte que lles guste. Ao principio pode custar iniciar e seguir o ritmo, pero se o neno/a conta co apoio, a determinación e a seguridade dos pais, todo camiñará.

Non se pode esquecer que os máis pequenos deben facer exercicio que lles divirta á vez. Desta forma, notarase un aumento na súa autoestima e a perda dalgún medo que poida existir. O deporte axudará a ter máis confianza nun mesmo e a relacionarse mellor cos demais

Máis información: http://faros.hsjdbcn.org/